شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم
خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم
در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم
و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد
و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد
چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟
چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟
خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی
خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی
خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم
خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی !!!

خواستم خودمو گول بزنم ؛

همه ی خاطراتم رو انداختم یه گوشه ای و گفتم :

فراموش ؛ یه چیزی ته قلبم خندید و گفت : یادمه

خیلی ها نفرین میکنن ... تلافی میکنن...

اما نه ... نفرین من ... الهی اونی که دوستش داری تنهات نذاره ...

تلافی من .... میرم تا به اون برسی ... سره راهت نباشم ...

راستی ... قد من دوست داره ...؟

از او که رفته نباید رنجشی به دل گرفت